Yakamoz Gecesi


Melis, yaz tatili için gittiği sahil kasabasında, dalgaların vurduğu kayalıklarda yalnız oturuyordu. Karşısındaki denizden yansıyan yakamozlar ona huzur veriyordu. Derken, bir adam yanına yaklaştı. Gülümseyerek, “Bu manzara yalnız izlenmez,” dedi. Tanıştılar: Adamın adı Kerem’di.
Kerem’in enerjisi ve samimiyeti, Melis’in uzun zamandır hissetmediği bir mutluluk getirmişti. İkisi sabaha kadar sahilde sohbet etti, şarkılar söyledi. Ama gece sonunda Kerem, beklenmedik bir şekilde ciddi bir konuya değindi.
Bölüm 2: Sessiz Çığlık
“Melis,” dedi Kerem, “buraya yalnız gelmenin bir sebebi olduğunu hissediyorum. Bir şeylerden kaçıyor gibisin.”
Melis önce reddetmeye çalıştı ama Kerem’in anlayışlı bakışları altında duygularını saklayamadı. Kendi içindeki çatışmaları anlatmaya başladı: Hep başkalarının onayı için yaşadığını ve bu yüzden kendini unuttuğunu fark etti.
Kerem ona dönerek şöyle dedi: “Deniz gibi ol. Ak ve özgürleş. Kendini kimse için tutma.” Bu sözler, Melis’in hayatını değiştirecek bir düşünce tohumuydu… Haberin devamını okumak için sonraki sayfaya geçiniz…