kocam fenalaştı

Akşam yine hastane dönüşü beni eve bırakmak istedi. Bindim arabaya, yorgun ve bitkindim. Kocamın hastalığı, onun yanındaki belirsizlik, tüm bu durumlar beni zaten yeterince yıpratmıştı. Araba ilerledikçe, yolun tanıdık olmadığını fark ettim. Endişelendim ama sessiz kaldım, belki de kısa bir yol kesiyordu. Ancak, araba tenha bir bölgeye yöneldiğinde kalbim hızla çarpmaya başladı.
“Buraya neden geldik?” diye sordum, sesimdeki endişeyi saklayamadan. O ise bana gülümseyerek, “Sadece konuşmak istiyorum,” dedi. Bu gülüş, beni daha da tedirgin etti. Araba durduğunda, içimden bir an önce buradan kaçmak geçti ama kapılar kitliydi. Beni arabadan indirip tenha bir yere doğru sürüklemeye çalıştı…. Haberin devamını okumak için sonraki sayfaya geçiniz…